بیماری آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر شایع ترین نوع دمانس (خردسودگی)، با شروعی تدریجی و پیشرفتی مداوم است که به تدریج حافظه و تواناییهای ذهنی دیگر مانند تفکر، استدلال و قضاوت فرد را تحت تأثیر قرار می دهد و او را در انجام وظایف روزانه زندگی با مشکل مواجه می سازد. در دمانس با نوعی اختلال کلی اکتسابی در شناخت مواجهیم که پیش رونده و برگشت ناپذیر است.دمانس(خردسودگی)، مجموعه ای از علائم و نشانه ها را توصیف می کند. این لغت توسط حرفه پزشکی انتخاب شده تا کم ترین بار منفی را به همراه داشته و صحیح ترین واژه جهت توصیف این گروه از بیماری ها باشد. علائم دمانس می تواند به علل مختلفی ایجاد گردد، که بیماری آلزایمر شایع ترین آنهاست.  برای آنکه بیمار بتواند از بهترین مراقبت/ درمان برخوردار شود، تشخیص دقیق نوع دمانس ضرورت دارد. آلزایمر نوعی بیماری است که در سن بالا اتفاق می‌افتد و این در زمانی است که بیمار ممکن است دچار بیماری‌های دیگری از جمله دیابت، فشارخون، چربی خون و… نیز باشد بنابراین با از دست دادن فعالیت شناختی خود در بیماری آلزایمر، ‌از مرحله استقلال به وابستگی کامل به مراقبان و خانواده‌ می‌رسد و ۲۴ ساعته باید از آنها مراقبت کرد. معمولا تباهی حافظه نشانه ای است که سبب مراجعه فرد به پزشک می شود و علاوه بر آن نقائصی در چندین قلمرو شناختی مانند قدرت تفکر، تکلم، قضاوت، استدلال و ادراک  دیده می شودکه ازآن جمله می توان به موارد ذیل اشاره نمود.

1. فراموشی به صورتی که بر فعالیت های روزمره زندگی تاثیر بگذارد.

2. به سختی انجام دادن کارهای روزانه.

3. مشکلات در ادای کلام.

4. اشراف نداشتن به زمان و مکان .

5. کاهش / نقص در قضاوت .

6. مشکلات در تفکر ذهنی .

7. جابجا گذاشتن اجسام .

8. تغییر در حالت و رفتار .

9. تغییر در شخصیت .

۱۰. از دست دادن ابتکار عمل .

هرگونه فراموشی به ویژه در سنین بالاتر از ۵۰ سال باید جدی گرفته شود.فراموشی یکی از علایم بیماری آلزایمر است اما همه فراموشی ها آلزایمر نیستند. در ۶۰ درصد فراموشی هایی که اتفاق می افتد زمینه ای از واقعه در خاطر افراد وجود دارد اما اصل موضوع فراموش شده است؛ بطور مثال اسم شخصی را فراموش می کنیم اما چهره آن شخص برایمان آشنا است اما در آلزایمر بطور کلی فرد دچار فراموشی می شود و حتی چهره را نیز به خاطر نمی آورد.

برخی افراد نیز به دلیل درگیری های مغزی و جسمی فراموش می کنند که مثلا غذا خورده اند اما پس از مدتی، هنگام عصر با احساس گرسنگی، متوجه می شوند که غذا نخورده اند درحالیکه بیماران آلزایمری بطورکلی غذا خوردن یا نخوردن خود را فراموش می کنند. مصرف کنندگان برخی از انواع داروها ، افراد دارای مشکلات تیروئیدی و عفونی و افرادی که دچار ضربه سر شده اند، نیز دچار فراموشی می شوند، اینگونه مسایل را نباید به حساب آلزایمر گذاشت اما فراموشی را باید به ویژه در سنین بالا جدی گرفت و برای تشخیص علت آن به متخصصان مغز و اعصاب مراجعه کرد.  هرچه بیماری آلزایمر زودتر تشخیص داده شود پاسخ بیماری به درمان های کنترل کننده و نگهدارنده بیشتر خواهد بود. تشخیص به موقع در بیماران آلزایمری موجب می شود که آنان پنج سال دیرتر نسبت به بیماران دیگر دچار عوارض ناشی از این بیماری مانند بی کنترلی ادرار و سفتی مفاصل شوند.

 نشانه‌های آلزایمر

با افزایش سن تغییراتی در حافظه ایجاد می‌شود که طبیعی است، اما نشانه‌های بیماری آلزایمر چیزی بیش از فراموشی‌های موقتی و ساده‌اند. بین تغییرات معمول حافظه و بیماری آلزایمر مرز روشنی وجود ندارد، اما علائم هشداردهنده زیر، از نشانه‌های آلزایمر شمرده می‌شوند که شباهتی با حالت طبیعی دارند و از این رو بایستی بر روی آنها دقیق شد:

۱-  از دست‌دادن حافظه و فراموش‌کردن مطالب و رویدادهایی که به تازگی به حافظه سپرده شده‌اند.

در حالت طبیعی: فراموشی، از یادبردن گاه و بی‌گاه نام‌ها یا قرارهای ملاقات.

۲- اختلال در انجام فعالیت‌های روزانه: افرادی که دچار فراموشی شده‌اند برنامه‌ریزی و انجام امور روزانه برایشان دشوار است. این‌گونه اشخاص ممکن است مراحل مربوط به تهیه غذا، تماس تلفنی یا روش‌های انجام یک بازی را فراموش کنند.

در حالت طبیعی: این که فرد گاه‌گاهی فراموش کند چرا وارد یک اطاق شده یا مطلبی را که می‌خواسته بگوید به‌خاطر نیاورد.

۳- اختلال در زبان یا گویش‌: افرادی که دچار آلزایمر می‌شوند واژه‌های ساده را فراموش کرده یا کلمه‌های غیرمعمول را جایگزین می‌نمایند، به‌طوری که صحبت‌ها و نوشته‌های آنان قابل درک نیستند. به‌عنوان مثال اگر نتوانند مسواک خود را بیابند به جای آن‌که درخواست مسواک کنند می‌گویند: «آن چیزی که برای دهانم است».

در حالت طبیعی: داشتن مشکل در یافتن واژه مناسب به صورت گاه و بی‌گاه.

 

۴- سردرگمی در زمان و مکان (مشکل جهت‌یابی و گم‌کردن زمان و مکان): افرادی که به بیماری آلزایمر دچار هستند گم می‌شوند، فراموش می‌کنند کجا هستند و چگونه به آن‌جا رسیده‌اند و نمی‌دانند چگونه به منزل برگردند.

در حالت طبیعی: فراموش‌کردن روزهفته یا مکانی خاص.

۵- ضعف در استدلال یا قضاوت: فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است نتواند لباس مناسب فصل را تشخیص دهد. این شخص هم‌چنین ممکن است مقدار زیادی پول را بدون دلیل به کسی ببخشد.

در حالت طبیعی: تصمیم‌گیری اشتباه و پرسش‌برانگیز به‌طور گاه و بی‌گاه.

۶- اختلال در جداسازی و دسته‌بندی افکار: افرادی که دچار آلزایمر هستند ممکن است در انجام امور ذهنی پیچیده دچار مشکلات غیرطبیعی شوند مثلاً ممکن است عددها و موارد استفاده آنها را فراموش کنند.

در حالت طبیعی: دشوار دانستن محاسبه به طور گاه و بی‌گاه.

-۷  قراردادن اشیاء در جایی غیرعادی: افرادی مبتلا به آلزایمر ممکن است اشیاء را در جاهای غیرمعمول قرار دهند. مثلاً اطو را در فریزر یا ساعت مچی را در قندان قرار دهند.

در حالت طبیعی: قراردادن کلیدها یا کیف پول در جای غیرمعمول به طور تصادفی.

۸ – تغییرات درخلق‌وخو یا رفتار: افراد مبتلا به آلزایمر دچار نوسان‌های سریع در رفتار می‌شوند مثلاً زمانی آرام هستند ولی بدون هیچ دلیل مشخصی اشک می‌ریزند یا خشمگین می‌شوند.

در حالت طبیعی: غمگین یا بداخلاق بودن به طور گاه و بی‌گاه.

۹ – تغییرات در شخصیت: افراد مبتلا ممکن است به‌طور سریع و ناراحت‌کننده دچار تغییرات شخصیتی شوند. آنان ممکن است به شدت گیج و سر درگم، بدبین، نگران و محتاط یا وابسته به فردی در خانواده شوند.

در حالت طبیعی: شخصیت افراد در اثر تغییرات سنی به‌طور عادی تغییر می‌کند.

۱۰-  از دست دادن انگیزه: افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است بسیار غیر فعال شوند، مثلاً ساعت‌ها جلوی تلویزیون بنشینند، بیشتر از حد معمول بخوابند یا از انجام امور معمول خودداری کنند.

در حالت طبیعی: احساس خستگی موقت از کار یا وظایف اجتماعی.

محققان معتقدند که عوامل بسیاری از جمله بالا رفتن سن، پیشینه ژنتیکی و روش زندگی می‌توانند در شروع این دست بیماری‌ها دخالت داشته باشنـد. آمار ابتلا به زوال عقلی در میان افرادی که مشکل فراگیری دارند بیشتر از دیگران است.

استرس، آلودگی هوا ، نوع غذا و سبک زندگی از عوامل زمینه ساز ابتلا به آلزایمر به شمار می رود و انجام فعالیت های مغزی می تواند در پیشگیری از ابتلا به آلزایمر موثر باشد.

با ابتلا به آلزایمر، تغییرات متعددی در مغز بیمار رخ می‌دهد که باعث کوچک‌شدن مغز و از بین‌رفتن سلول‌های مغزی می‌گردد. به‌جای این سلول‌ها، لکه‌های متعددی با اشکال خاصی به نام “پلاک‌های پیری” می‌نشیند. علامت دیگر این بیماری، وجود کلاف‌های ظریف مارپیچی‌شکل در سلول‌های مغزی است که در نهایت سلول‌های سالم را از بین می‌برند.

بیماری اسپورادیک (SPORADIC) نوع بسیار شایع آلزایمر است که بیش از ۹۰ درصد مبتلایان از آن رنج می‌برند. نقش وراثت در این گونه از آلزایمر روشن نیست. بیماری آلزایمر موروثی ، نوع دیگری است که چندان شایع نیست، تنها ۵ تا ۱۰ درصد امکان بروز دارد و از یک نسل به نسل دیگر مستقیماً انتقال می‌یابد.

سن اغلب افرادی که به آلزایمر مبتلا می‌شوند بیشتر از ۶۵ سال است و هر چه سن بالاتر می‌رود، احتمال ابتلا به این بیماری هم افزایش می‌یابد. البته مواردی هم بوده که افراد در سن ۴۰ یا ۵۰ سالگی گرفتار آلزایمر شده‌اند. افرادی که یکی از اعضای خانواده‌شان به آلزایمر مبتلا بوده‌اند، بیشتر احتمال دارد به این بیماری گرفتار شوند.

 آسیب شناسی بیماری آلزایمر

بین سلول های مغزی این بیماران رسوبات پروتئینی به نام پلاک های آمیلوئید ایجاد می گردد. این پلاک ها نه تنها مانع از ارتباط بین سلول های عصبی می شود، بلکه باعث تخریب سلول های اطراف خود نیز می گردد. علاوه بر پلاک های آمیلوئید، کلافه های پیچیده دیگری با نام کلافه های نوروفیبریلری در سلول های عصبی مغز به وجود می آیدکه ازدیاد و رشد این ترکیب نیز باعث معدوم شدن سلول های مغزی می شود. کاهش سطح بعضی از موادشیمیایی که پیام ها را بین سلول های عصبی منتقل می کند نیز باعث از بین رفتن ارتباط بین سلول ها می گردد. تمام این فرآیند باعث کوچک شدن و آتروفی مغز می شود.

روشهای تشخیص بیماری آلزایمر:

تشخیص این بیماری توسط پزشک و با بررسی تاریخچه سلامت بیمار و انجام برخی معاینات جسمانی/ روانی و آزمایش هایی چون سی تی اسکن، ام آر آی مغز، نوارمغزی، آزمایش مایع نخاع و یا آزمون های روانی تست حافظه انجام می پذیرد.  تشخیص بیماری آلزایمر می تواند برای فرد شوک آور باشد.

بخاطر داشته باشید ، شما تنها نیستید که درگیر این بیماری شده اید. خیلی ها تجربه مشابهی دارند.  ۳۶ میلیون نفر در دنیا به بیماری آلزایمر مبتلا هستند.

گرفتن تشخیص طبی به منزله انتهای زندگی نیست، به این معناست که فرد می تواند برای آینده خود برنامه ریزی نماید و با استفاده از توانائیهای خود کیفیت زندگی را ارتقاء بخشد.

عوامل خطرساز در بروز بیماری آلزایمر

عوامل خطرساز در بروز بیماری آلزایمر به طور دقیق مشخص نگردیده است. اما در بررسی های صورت گرفته عوامل گوناگونی شناخته شده اند:

سن بالاتر از ۶۵ سال، سابقه خانوادگی، سکته مغزی، سابقه ضربه شدید به سر،  بیماریهای عروق کرونر، کمبود فعالیتهای فکری، جنس مونث، کمبود ویتامین هایی چونA،E ، C،B12،B1 و اسیدفولیک، کمبود فعالیتهای بدنی و ورزش، سابقه افسردگی، استرس های روانی- اجتماعی مانند فوت همسر و بازنشستگی، افزایش کلسترول خون، مصرف دخانیات، سموم موجود در محیط زیست و … از این علل هستند.

اثرات بیماری آلزایمر:

معمولاً روند آسیب مغز در این بیماری از حافظه کوتاه مدت شروع می شود و سپس با درگیر شدن قسمتهای مختلف مغز، طیف وسیعی از علائم متفاوت ایجاد می‌شود که می‌توان آنها را در سه گروه کلی طبقه بندی نمود:

اختلالات شناختی:

• ضعف در حافظه و فراموش نمودن مطالب

• اختلال در زبان ( بیان و یا درک کلمات)

• اختلال‌ در تفکر(بروز هذیان، آسیب در تفکر انتزاعی و ..)

• ناتوانی در قضاوت و استدلال

• اختلال در جهت‌یابی و وقوف به زمان و مکان

• اختلال ‌در تصمیم‌گیری و حل‌ مسئله

• اختلال در یادگیری مطالب جدید

• کاهش توجه و تمرکز

• اختلال ‌خواندن، نوشتن‌ و محاسبه

 

اختلالات خلقی/ روانی:

• آشفتگی و بی‌ثباتی خلق و تحریک پذیری

• ترس و اضطراب، افسردگی و یا دلمردگی

• از دست دادن لذتها وعلائق گذشته،

• ضعیف تدریجی عواطف

• شکاکی، سوءظن،  بدبینی‌ و بی‌اعتمادی

• بی خوابی و آشفتگی خواب

• خندیدن و گریستن یکباره ‌و بی‌دلیل

• رفتار آشفته ‌و غیر قابل پیش بینی

• بی‌قراری ‌و پرسه‌زدن بی‌هدف و یا بی‌حرکت یکجا نشستن

• سرگردانی و خارج شدن از منزل و گم شدن

• پرخاشگری و رفتار تهاجمی، لجبازی و مخالفت ورزی

• وابستگی شدید به مراقب ( او چون سایه شما میگردد)

• غروب زدگی (افزایش بیقراری در هنگام غروب)

• بروز رفتارهای وسواس گونه

• تکرار یک رفتار یا بیان یک عبارت به صورت مکرر

• برداشتن وسایل دیگران، اختلال در رفتارهای جنسی

• تغییر تدریجی  شخصیت  بیمار

• مخفی و انبار نمودن وسایل یا خوراکی ها 

• کاهش ‌تعادل‌ فیزیکی و مهارت‌های‌ حرکتی ‌و هماهنگی میان آنها در راه ‌رفتن، غذاخوردن، لباس‌ پوشیدن ، ا ستحمام کردن

• بروز رفتارهای بازداری نشده و ناپسند

اختلالات رفتاری : 

علائم هشدار دهنده عبارتند از:

۱ـ اختلال حافظه

اختلال حافظه، در حدی که در انجام فعالیتهای روزانه، مشکل ایجاد نماید. افراد معمولی ممکن است یک قرار ملاقات، اسم همکار و یا شماره تلفن دوستی را فراموش کنند و سپس بخاطر آورند. اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر اغلب مسائل (بویژه مسائلی که اخیرا اتفاق افتاده) را فراموش می نماید و هرگز هم بخاطر نمی آورد.

۲ـ مشکلات در انجام کارهای عادی 

فرد پر مشغله ممکن است گهگاهی حواسش پرت شود. مثلاً هویجی را که برای استفاده در کنار غذای اصلی پخته است، بر روی اجاق گاز جا گذارده، تا پایان صرف غذا هم بخاطر نیاورد. اما فرد مبتلا  به بیماری آلزایمر به تدریج توانائی پخت غذا (به شیوه سابق) را از دست میدهد و گاهی نیز فراموش می کند که غذا خورده است.

۳ـ ضعف بیان

برای همه افراد پیش می آید که  در پیدا کردن لغات مناسب دچار مشکل شوند.ولی فرد مبتلا به بیماری آلزایمر گاهی کلمات ساده را از یاد می برد و لغات نامناسب جایگزین می کند،درنتیجه جملات او نامفهوم می شوند. اشتباهات دستوری و ناتوانی دنبال کردن یک موضوع از دیگر نشانه هاست.

 ۴ـ گم کردن زمان و مکان

بطور طبیعی گاهی اوقات ممکن است افراد  روزهای هفته، تاریخ روز و یا مقصدشان را فراموش کنند ولی دوباره با تمرکز بیاد بیاورند. فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است در خیابان راه خود را گم کند و نداند که چگونه به آنجا رفته است و یا نتواند از آنجا راه خانه خود را دوباره پیدا نماید .

۵ـ ضعف یا کاهش قضاوت

ممکن است فرد مبتلا به بیماری عفونی مراجعه به پزشک را به تعویق بیاندازند ولی بالاخره این کار را انجام می دهد. اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر نه مشکلاتش را درک می کند و نه مراجعه به پزشک را ضروری می داند. همچنین اختلال در تصمیم گیریهای ساده (مانند پوشیدن لباس های زمستانی در گرمای تابستان) از دیگر علائم هشداردهنده است.

 ۶ـ مشکلات در تفکر ذهنی

گاه و بی گاه ممکن است افراد رسیدگی به حساب های مالیشان را مشکل بدانند، اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به تدریج ارقام را  فراموش می کند و نمی داند با آنها چکار کند.

۷ـ جابجا گذاشتن اجسام

هر کسی ممکن است که موقتاً کلید یا کیف پولش را سر جایش نگذارد. ولی فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است اجسام را در جاهای نامربوط بگذارد، مثلاً  گذاشتن اطو در فریزر و یا ساعت مچی در قندان.  

۸ـ تغییرات در حالات  و رفتار

همه ممکن است گهگاهی غمگین و یا بد خلق باشند، اما در فرد مبتلا به بیماری آلزایمر خُلق بیمار میتواند سریعاً‌ تغییر کند و بی هیچ دلیل، آرامش به اشک و خشم تبدیل شود.

۹ـ تغییرات در شخصیت

به صورت طبیعی ممکن است شخصیت افراد با افزایش سن کمی تغییر نماید،‌ ولی تغییر شخصیت در فرد مبتلا به بیماری آلزایمر می تواند شدیدتر باشد. این تغییرات شامل سر در گمی، ترس و بدبینی ، منزوی شدن، بی تفاوتی و یا بروز رفتارهای نامناسب است.

 ۱۰ـ از دست دادن انگیزه

بطور طبیعی افراد گاهی از کار خانه، فعالیتهای شغلی و یا وظایف اجتماعی خسته می شوند ولی در نهایت و پس از کمی استراحت دوباره انگیزه های خود را با می یابند، اما فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است نسبت به وقایع و رویدادهای محیط زندگی و خانواده اش کاملاً ‌بی تفاوت بنظر آید.

 سایر علائم رفتاری هشدار دهنده:

•        عدم توجه به طرز لباس پوشیدن و نظافت شخصی

•        عدم توجه بیمار به نتیجۀ کار خود

•        مشکوک شدن بی‌دلیل نسبت به اطرافیان

•        عصبانی شدن و پرخاشگری ناگهانی و بی‌دلیل که قبلاً سابقه نداشته ‌است.

•        روی آوردن به الکل، موادمخدر یا سیگار و یا بالا بردن بی رویه مصرف آنها

•        ناگهان و بدون دلیل گوشه گیری و کناره جویی کردن

•        کاهش رفت و آمد و مصاحبت با دوستان

•        تمایل بیشتر برای صحبت راجع به گذشته‌های دور به جای وقایع اخیر

•        تغییر در الگوی خواب مانند دیر بیدار شدن هنگام صبح یا خوابیدن وسط روز

•        افزایش تعداد حوادث در منزل، مانند سوزاندن غذا، روشن گذاشتن گاز، اطو و …

•        غیرمنطقی شدن تفکر

•        تصادف های بیش از حد با اتومبیل

•        نمازخواندن بدون وضو، بدون حجاب، بدون توجه به قبله، یا فراموش کردن تعداد رکعتها

• عدم رعایت آداب اجتماعی و هرگونه تغییر جدی در عادات و رفتارهای سابق

درمان:

به موازات پیشرفت های علم پزشکی و تحقیقات جدید خصوصاً در سال های اخیر چشم اندازهای تازه ای از امید به وجود آمده است. اما در حال حاضر فرآیند درمان بیشتر به معنای جلوگیری از پیشرفت بیماری و کنترل علائم و اختلالات روانی و رفتاری ناشی از آن می باشد.

مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) جهت دریافت درمان دارویی و روانپزشک (اعصاب و روان) جهت کنترل اختلالات رفتاری توصیه می گردد. به علاوه می توان در کنار درمان دارویی از درمانهای تکمیلی و روش های غیردارویی همچون روان درمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، هنر درمانی (به ویژه موسیقی، نقاشی)، ماساژدرمانی، رایحه درمانی(عطر اسطوقدوس، پوست لیمو) و اکسیژن درمانی استفاده نمود.

 مراقبت از خود و سلامت  جسمانی

اگر شما بیماری آلزایمر دارید ، مهم است بدانید که این تشخیص پایان زندگی نیست ، زندگی با بیماری دمانس(خردسودگی) به معنی اینست که شما زودتر از آنچه پیش بینی می کردید باید تغییراتی در زندگی خود بدهید . شما می توانید یک زندگی پر بارو سازنده با مراقبت از سلامت جسمانی و روانی خود با شرکت در فعالیت های لذت بخش و با گذراندن زمان با خانواده و دوستان  داشته باشید.

مراقبت از سلامت  جسمانی می تواند کیفیت زندگی شما را برای سال ها بهبود ببخشد.

• بررسی پزشکی منظم

• استفاده از دارو

• تغذیه سالم

• ورزش روزانه

• استراحت در هنگام خستگی

• عدم استفاده از مشروبات الکلی

 

مدارا با احساسات

بعد از دریافت تشخیص دمانس(خردسودگی) و بیماری آلزایمر ممکن است احساسات مختلفی را تجربه کنید، شامل:

• انکار (من دمانس ندارم)

• ترس از دست دادن افراد مهم در زندگی شما

• احساس تنهایی  به دلیل آنکه هیچ کس آنچه را که شما تجربه می کنید، درک نمی کند.

• آشفتگی بخاطر ناتوانی  در بیان مقاصد خود

• از دست دادن تصویری که از خود داشته اید

• افسردگی یا خشم در مورد تغییراتی که در زندگی شما در حال بوجود آمدن است.

 

احساساتی که تجربه می کنید طبیعی است. مهم این است که راه هایی را برای کنار آمدن با این احساسات پیدا کنید.

پیشنهادات زیر می تواند به شما کمک نماید:

• احساسات و تجارب خود را یادداشت نمایید.

• به یک گروه حمایتی بپیوندید. برای پیدا نمودن گروه در تهران با بخش آموزش انجمن آلزایمرایران (۴۴۶۹۴۴۳۹) تماس بگیرید.

• با پزشک خود در مورد درمان مناسب صحبت کنید.

• مشاوره بگیرید.

• با فردی مورد اطمینان درباره نیازهای روحی خود درددل کنید.

• احساسات خود را با دوستان و خانواده خود در میان بگذارید.

• اگر احساس میکنید که دیگران شما را درک نمی کنند یا بخاطر بیماری به شما برچسب می زنند راههایی را برای مقابله با شرم از تشخیص بیماری بیاموزید.

تا زمانیکه می توانید به فعالیت هایی که برایتان لذت بخش است بپردازید.

• آیا بیماری آلزایمر همان دمانس(خردسودگی) است ؟

• علائم زودهنگام بیماری آلزایمر کدامند ؟

•  معمولا تباهی حافظه نشانه ای است که سبب مراجعه فرد به پزشک می شود و علاوه بر آن نقائصی در چندین قلمرو شناختی ادراک  دیده می شود.   

     علت بیماری آلزایمر چیست ؟

  هنوز علت بیماری آلزایمر مشخص نشده است ولی محققین در سراسر جهان مشغول تحقیقات می باشند تا علت یا علت های آنرا ریشه یابی نمایند.  ما فقط می دانیم که بعضی از عوامل مانند : سن بالا و پیشینۀ خانوادگی خطر ابتلا به بیماری را بیشتر می نماید. در ایران چند نفر به بیماری آلزایمر مبتلا هستند ؟آمار دقیقی در ایران وجود ندارد ولی تخمین زده می شود حدود ۳۰۰،۰۰۰ تا ۴۵۰،۰۰۰ نفر مبتلا باشند. آیا بیماری آلزایمر درمان دارد؟ به موازات پیشرفت های علم پزشکی و تحقیقات جدید خصوصاً در سال های اخیر چشم اندازهای تازه ای از امید به وجود آمده است. اما در حال حاضر فرآیند درمان بیشتر به معنای جلوگیری از پیشرفت بیماری و کنترل علائم و اختلالات روانی و رفتاری ناشی از آن می باشد.مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) جهت دریافت درمان دارویی و روانپزشک (اعصاب و روان) جهت کنترل اختلالات رفتاری توصیه می گردد. به علاوه می توان در کنار درمان دارویی از درمانهای تکمیلی و روش های غیردارویی همچون هیپنوتراپی ، روان درمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، هنر درمانی (به ویژه موسیقی، نقاشی)، ماساژدرمانی، رایحه درمانی(عطر اسطوقدوس، پوست لیمو) هومیوپاتی(درمان با داروهای گیاهی) و  یا اکسیژن درمانی استفاده نمود.   چگونه انجمن آلزایمر می تواند به من کمک نماید ؟  انجمن آلزایمر ایران، در زمینه های مختلف مانند تشخیص، درمان ، حمایت، مراقبت و آموزش فعالیت دارد   در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر باانجمن آلزایمر روابط عمومی  ۴۴۶۳۰۶۵۲   تماس بگیرید