اختلال افسردگی نوجوانان و اثر استرس به عنوان عامل مستعد کننده مهم در ابتلا به افسردگی

یکی از عوامل مهم مستعد کننده ی ابتلا به اختلال افسردگی در دوره ی نوجوانی روبرو شدن با محرکهای استرس زا می باشد. نتایج بسیاری از پژوهشها نشان می دهد نوجوانانی که مبتلا به اختلال افسردگی می باشند مدتی قبل از ابتلا به اختلال افسردگی محرکهای اتسرس زای مهمی ( مانند شکست تحصیلی و یا آسیب دیدن جسمانی به علت روبرو شدن با تصادفات  ) را تجربه نموده اند  . نتایج برخی از برآوردها میزان نقش روبرو شدن با محرکهای استرس زا در ابتلا به اختلال افسردگی را حدود ۴۵ درصد برآورد نموده اند . برخی از محرکهای استرس زا که نقش آنها در افزایش احتمال ابتلای نوجوانان به اختلال افسردگی مورد اثبات قرار گرفته است عبارتند از:

۱-از دست دادن عزیزان

۲-طرد شدن از سوی همسالان

۳-مورد آزار یا مورد بی توجهی قرار گرفتن در دوران کودکی

تفاوتهای اختلال افسردگی دوره ی نوجوانی با اختلال افسردگی سایر دوره ها

بسیاری از روان پزشکان و روانشناسان ترجیح می دهند برای تشخیص اختلال افسردگی در دوره ی نوجوانی از  طبقه بندیهای مختلفی که در این زمینه ابداع شده است ( مانند طبقه بندی تشخیصی DSM-V و طبقه بندی تشخیصی ICD ) استفاده نمایند اما برخی از متخصصان در این زمینه  اعتقاد دارند که تفاوتهایی بین علایم اختلال افسردگی در دوران نوجوانی با اختلال افسردگی در دوران بزرگسالی وجود دارد و در هنگام تشخیص اختلال افسردگی باید به این تفاوتها توجه نمود . به نظر آنان برخی از این تفاوتها عبارتند از :

از تفاوتهای مهم بین افسردگی دوران کودکی با افسردگی دوران نوجوانی این است که در دوران کودکی میزان ابتلای دختران و پسران به اختلال افسردگی تقریبا یکسان است اما در دوران نوجوانی میزان ابتلای دختران به اختلال افسردگی در مقایسه با پسران به این اختلال، رشد چشمگیری دارد و ابتلا به اختلال افسردگی در دختران حدود دو برابر پسران است. علل این موضوع را می توان به وجود تفاوتها در آزاد شدن انواع هورمونها در بین جنس مونث و مذکر و تاثیرات متفاوت عوامل فرهنگی و اجتماعی بر روی دختران و پسران  نسبت داد.

۱- احتمال بیشتر ابتلا به اختلالات اضطرابی: نتایج بسیاری از پژوهشها نشان می دهد در نوجوانانی که مبتلا به اختلال افسردگی می باشند میزان ابتلا به اختلالات اضطرابی و یا تجربه ی علایم مربوط به اختلالات اضطرابی در مقایسه با اشخاص بزرگسال که مبتلا به اختلال افسردگی هستند به صورت معناداری بیشتر است.

۲-احتمال ابتلا به اختلالات مرتبط با غذا خوردن ( مانند اختلال بی اشتهایی عصبی و یا اختلال پراشتهایی عصبی ): اختلال بی اشتهایی عصبی و اختلال پر اشتهایی عصبی دو اختلال عمده ی مرتبط با غذا خوردن هستند . نوجوانانی که به اختلال افسردگی مبتلا می شوند در مقایسه با بزرگسالانی که مبتلا به اختلال افسردگی می شوند به میزان بیشتری امکان دارد که مبتلا به اختلال بی ااشتهایی عصبی و یا اختلال پراشتهایی عصبی باشند و یا علایم مربوط به اختلالات مرتبط با غذا خوردن را تجربه نمایند.

۳- وجود حالت تحریک پذیری (Irritability ) : نوجوانایی که به اختلال افسردگی مبتلا می باشند امکان دارد در بسیاری از مواقع به جای نشان دادن حالت خلقی غمگینی ( Sadness) حالت خلقی تحریک پذیری را نشان دهند. در حالت تحریک پذیری شخص در مقابل محرک آزار دهنده معمول  واکنش شدید از خود نشان می دهد.

۴-احتمال بالا برای تجربه ی علایم افسردگی غیر معمول (Atypical depression) : نتایج برخی از پژوهشها نشان می دهد در نوجوانانی که در دوره ی نوجوانی مبتلا به اختلال افسردگی می گردند در مقایسه با اشخاصی که در دوره ی بزرگسالی مبتلا به اختلال افسردگی می شوند امکان بیشتری وجود دارد که علایمی که اصطلاحا علایم غیر معمول افسردگی نامیده می شوند را تجربه نمایند . از جمله علایم غیر معمول افسردگی می توان به حالت پرخوابی ، پراشتهایی و احساس خستگی زیاد اشاره نمود. از دیگر علایم حالت افسردگی غیر معمول عدم وجود ثبات خلق می باشد .

درمان اختلال افسردگی در دوران نوجوانی مانند درمان اختلال افسردگی در دوره ی بزرگسالی است. بطورکلی برای درمان اختلال افسردگی از روشهای درمان دارویی وغیر داروئی استفاده می شود . یکی از عواملی که درتعیین نوع استفاده از روش های درمانی در درمان اختلال افسردگی مورد توجه قرار می گیرد میزان شدت اختلال افسردگی است. زمانی که میزان شدت اختلال افسردگی در سطح خفیف تا متوسط قرار دارد بهتر است از روش غیر داروئی استفاده گردد اما زمانی که میزان شدت اختلال افسردگی زیاد می باشد بهتر است از روش غیر داروئی و درمان دارویی بصورت توامان استفاده گردد. برای درمان دارویی اختلال افسردگی از دارویهایی که اصطلاحا داروهای ضد افسردگی نامیده می شود استفاده می گردد. داروهای ضد افسردگی به انواع مختلفی از جمله داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند داروی ایمی پرامین)  و داروهای اختصاصی بازدارنده ی بازجذب سروتونین (SSRI) (مانند داروی فلوگزتین و داروی فلوکسامین)طبقه بندی می شوند. دو دسته ی فوق الذکر از موثرترین دسته های دارویی درمان اختلال افسردگی می باشند و اثرات درمانی این دو دسته ی دارویی تقریبا برابر است . عامل مهمی که سبب انتخاب یکی از این دسته داروها توسط روانپزشکان می گردد حالت عوارض کمتر می باشد. با توجه به اینکه داروهای ضد افسردگی SSRI در مقایسه با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای عوارض کمتری دارند اکثر روانپزشکان برای درمان اختلال افسردگی ترجیح می دهند داروهایی از دسته ی دارویی ضد افسردگی SSRI را تجویز نمایند.

” هیپنوتیزم بیدار “ روش  درمانی ارزشمندی است که به شما کمک میکند که زندگی بهتر و آرامش بیشتری داشته باشید . 

در مقایسه با سایر اختلالات روانشناختی احتمال دارد که از روش های مختلف غیر داروئی برای درمان اختلال افسردگی به میزان بیشتری استفاده گردد. استفاده از روش های غیر داروئی برای ایجاد تغییرات مختلف هیجانی ، رفتاری و شناختی بسیار مفید می باشد. امروزه برای درمان اختلال افسردگی از روش های مختلف غیر داروئی از جمله روان درمانی همراه با هیپنوتراپی استفاده می شود. یکی از روش های هیپنوتراپی همراه با روان درمانی که امروزه میزان کاربرد زیادی برای درمان اختلال افسردگی پیدا نموده است روش درمان شناختی – رفتاری در هنگام هیپنوتراپی می باشد. روش درمانی هیپنوتراپی همراه با شناختی -رفتاری روشی کوتاه مدت و ساختار یافته است و میزان متوسط جلسات درمانی آن برای درمان اختلال افسردگی حدود ۱۰ الی ۱۲ جلسه می باشد. جلسات درمانی این روش معمولا هفته ای یک بار برگزار می شود. نتایج پژوهشها در مورد میزان کارآمد بودن روش درمان شناختی – رفتاری در درمان اختلال افسردگی نشان داده است که میزان کارآمد بودن این روش تقریبا به اندازه ی کارآمد بودن روش درمان دارویی می باشد .

هیپنوتیزم ، هیپنوتیزم بیدارچیست؟ ، هیپنوتیزم بیدارچگونه است؟، فواید هیپنوتیزم، آیا برای هیپنوتیزم شدن تردید دارید؟هیپنوتیزم درمانی، هیپنوتراپی، هیپنوتیزم و اثر تلقین ، هیپنوتیزم به تنهایی اثر درمانی ندارد، ارتباط با هیپنوتیزم بیدار، هیپنوتیزم بیدار- دکتر حریری