هیپنوتیزم و اثر تلقین
۱۳۹۲-۰۶-۱۷
درمان روده تحریک پذیر با هیپنوتیزم
۱۳۹۲-۰۶-۱۷
Show all

پارانویا

پارانویا دکتر حریری

نـگـرانی شـمـا را بیـمـار می کند، اضطراب شما را عصبی مـی کند، تـرس می تواند شما را درست در همان جایی که قـرار داریــد فلج کند و این احساسات روی هم رفته چندان خـوشاینـد بـه نـظـر نمی رسند. اینطور نیست؟

 البته نکته جـالـب این جـاست که ایـن احـساسـات معـمـولا مـوقتــی هـستند و خـیـلی زود از هـم می پاشند. اگرچه شرایـطی وجــود دارد کـه در آن وجـود نــگــــرانـی، اضـطـراب و تـــرس همیشگی شده و بـاعـث بـروز نـوعـــی بـیـمـاری بــه نــام پارانویا می گـردد. قـرار گـرفتـن در چـنـین وضعیتی کشنده است.

بیش از اندازه بدگمان هستید

 آیـا کسـی در گـذشتـه شـمــا را مخاطب عبارت “تو خیلی پارانویایی” هستی قرار داده است؟ در حال حاظر بسیاری از مـا دچـــار این بیماری هستیم اما در بعضی افراد پارانویا بـه صـورت یـک بیماری مزمن در می آید. اکثریت افراد برای مـدت زمـان بسـیـار کـوتـــاهی دچار کج خیالی و کژپنداری می شوند و بعد از چندی به موقعیت نرمال و آرام قبل باز می گردند.

 هرچند برای عده ای بیماری در سراسر زندگی وجود خواهد داشت. خوب، پارانویا دقیقا چیست؟ دایره المعارف الکترونیکی کلمبیا در چاپ ششم خود پارانویا را این چنین تعریف کرده است: “به وجود آمدن افکار و تصورات غلط محکم، تغییر ناپذیر، و تثبیت شده ای از آزار و اذیت و یا بزرگی و شکوه.”

 این مسئله معمولا در مورد اشخاصی معنا پیدا می کند که نسبت به افراد، اشیاء، و یا به طور کلی جامعه احساس بدگمانی پیدا می کنند. باید توجه داشت که سوء ظن به تنهایی باعث ایجاد پارانویا نمی شود به ویژه اگر بر اساس تجربیات شخصی و یا تجربیاتی که دیگران با شما در میان گذاشته اند باشد.

 مشکل زمانی به پارانویا تبدیل می شود که شک و تردیدها بی پایه و اساس می شوند. بیماری در مراحل اولیه خود تاثیر ناچیزی بر زندگی افراد می گذارد و حتی می توان گفت که در ابتدا هیچ نوع تاثیری ندارد، اما حالت شدید آن زندگی فرد را زجرآور می سازد و او قادر نیست که از شدت استرس دست به هیچ کاری بزند؛ در این شرایط احتمال اینکه بیماری های دیگری سلامت فرد را به مخاطره بیندازند زیاد است. برای مردهای مسن تر این مشکل می تواند کلیه جوانب زندگی آنها را تحت الشعاع قرار دهد، چراکه استرس بی حد و حصر آنها را به سمت سکته قلبی می کشاند.

 ● تشخیص مشکل

 ۳ نوع پارانویا وجود دارد: اختلال هویتی، اختلال در افکار و تخیلات و شیزوفرنی. در اینجا علائم این ۳ نوع بیماری برای شما ذکر شده و می توانید با اتکا به این نشانه ها تشخیص دهید که آیا خودتان و یا کسیکه دوستش می دارید از این بیماری رنج می برد و یا خیر:

 ● اختلال هویتی

 زمانی بروز می کند که شخص بدون وجود هیچ گونه دلیلی نسبت به زندگی اجتماعی، شغلی و خانوادگی خود سوء ظن پیدا می کند. باید مراقب این علائم باشید:

 ● بدگمانی

 چنین افرادی همیشه در حالت تدافعی به سر می برند و جهان برای آنها به منزله محیط خطرناکی است.آنها فقط شک و تردیدهای خاص خودشان را قبول دارند و به هیچ وجه با دلیل و منطق نمی توان آنها را راضی نمود و همیشه با عقل و منطق در ستیز هستند. این تئوری به نام “توطئه چینی” کلاسیک شناخته می شود.

 زمانی که شخص به یک موفعیت تازه مثل شغل جدید رابطه ای جدید و .. وارد می شود در یک لاک دفاعی به سر می برد. این حالت تا زمانی وجود دارد که شخص بتواند خود را با شرایط موجود وفق دهد و پایه های ترس خود را از بین برد. افرادی که دچار پارانویا هستند به سختی می توانند از ترس های خود دست بکشند.

 ● حساسیت بیش از اندازه

 افرادی که به پارانویا مبتلا هستند معمولا بیش از اندازه به هشدارها و اخطارها توجه می کنند. آنها انتقاد را به سختی قبول می کنند، همیشه در حالت تدافعی به سر می برند، و افراد ستیزه جویی هستند.

 ● آرام و کناره گیر هستند

 افراد پارانویایی تا آنجایی که امکان داشته باشد خود را از سایر افراد جامعه جدا می کنند. زمانی که در یک جمع قرار می گیرند سعی می کنند در گوشه ای آرام بنشینند تا مبادا کسی متوجه حضور آنها شود. چهره های آنها معمولا سرد و بیروح است و هیچ نوع احساسی از خود نشان نمی دهند.

 ●● اختلال در افکار و تخیلات

 این افراد به ندرت افکار درست را قبول می کنند، تصورات خود را با هیچ کس در میان نمی گذارند، به آسانی تغییر نمی کنند و قابل اصلاح نمی باشند. این نوع پارانویا از نوع قبلی حادتر است و شخص را ناتوان تر و ضعیف تر می کند. در این شرایط ۵ نوع از اوهام پوچ وجود دارد که آنها را رها نمی کند:

 ● زجر و عذاب

 افرادی که دارای اختلالات هویتی هستند تصور می کنند که هم قطارانشان آنها را به تمسخر می گیرند اما کسانی که دچار اختلات افکار و تخیلات هستند تصور می کنند که تمام دنیا برای آزار و اذیت آنها بسیج شده اند و قصد شکنجه دادنشان را دارند.

 ● حسادت

 باید اعتراف کرد این نوع از اوهام بیشتر در خانم ها بروز می کند تا آقایون، البته نمونه هایی نیز وجود دارد که در آن مردها دچار رشک و حسد می شوند و همگان را مورد اتهام قرار می دهند.

 ● اوهام شهوانی

 این دسته از افراد تصور می کنند که عاشق کسی شده اند که فرا انسانی است و دارای خصوصیاتی است که هیچ یک از انسان های دیگر دارای آن ویژگی های خاص نمی باشند.

 ● خودبزرگ بینی

 خوب، شاید همه ما چنین احساسی را حداقل یک یا دوبار در طول زندگی خود تجربه کرده باشیم (پس شاید نام اختلال در وهم و خیال را نتوان بر روی آن گذاشت.) افرادی هستند که با جدیت تمام تصور می کنند که دارای قدرت های باورنکردنی هستند و بر روی افراد دیگر سلطه دارند (می توانند بیماران را شفا دهند، صلح ایجاد کنند، بر کشوری حکمفرمایی کننند و غیره..)

 ● اوهام جسمانی

 نام دیگر این مشکل روانی مالیخولیا است. این دسته از افراد تصور می کنند که در بدن و یا سلامت جسمانی آنها همواره مشکلاتی وجود دارد. آنها حتی اگر از سلامت کامل نیز برخوردار باشند باز هم این تصور غلط دست از سر آنها بر نمی دارد.

 ● اسکیزوفرنی

 این افراد همواره دچار توهم بوده و دارای افکار عجیب و غریبی می باشند. در افکار خود همیشه یک موضوع شخصی را دنبال می کنند. آنها اصواتی را می شنوند که به گوش دیگران نمی رسد و اعتقاد دارند که کسی افکارشان را کنترل می کند و یا از طریق رسانه های گروهی به گوش همه می رسد. پس از گذشت زمان اندکی آنها زندانی ذهنشان می شوند که می تواند منجر به بروز سایر بیماری های روانی در شخص شود.

 ● عادات زندگی شما، ذهن شما

 بعضی از افراد بیش از سایرین در معرض ابتلا به پارانویا قرار دارند. افرادی که در محیط هایی با فشار و استرس بالا زندگی می کنند و یا مشغول به کار هستند بیش از دیگران دچار بدگمانی و سوء ظن می شوند. این فراد شامل مهاجرین، گروه های اقلیت، اسیران جنگی، سربازها، کارگاه های پلیس، سیاستمداران، وکلا و آموزگاران می باشد. البته باید توجه داشت که ممکن است پارانویا به دلیل عوامل وراثتی بروز کند و تشویش و استرس تنها به عنوان جرقه آن باشند.

 ● درمان

 برای درمان این مشکل دو نوع مداوای مختلف وجود دارد: یکی روان درمانی و دیگری معالجه از طریق مصرف دارو (مصرف آنتی سایکوتیک) می باشد. اگر شخصی را می شناسید که دچار این بیماری است بهتر است تا زمانیکه مطمئن نشده اید که آنها قرص خود را بلعیده اند ترکشان نکنید، زیرا در بسیاری از موارد قرص را در گوشه دهان خود پنهان می کنند و زمانی که آنها را ترک کردید دارو را به بیرون از دهان خود پرتاب می کنند.

 آیا تصور می کنید که این بیماری تنها برای “دیگران” اتفاق می افتد. این بیماری ممکن است در هر زمانی برای هر کسی روی دهد. نکته مهم این است که بتوانید مشکل را پیش از اینکه غیر قابل بررسی گردد، تشخیص دهید. هیچ موقع برای کمک خواستن دیر نیست به ویژه از خانواده و دوستان. آنها در سخت ترین شرایط در کنار شما باقی می مانده و از شما حمایت می کنند.

دکتر محمد جواد حریری ، پزشک و هیپنوتیزم درمان گر هیپنوتیزم بیدار بالینی ایران

8 دیدگاه ها

  1. سعیده گفت:

    سلام، خواهر من پارانویا داره و دایم تهدید به خودکشی میکنه به نظر شما کسانی که این مشکل رو دارند ممکنه دست به این عملی بزنند یا فقط تهدید میکنند. ما خیلی نگران هستیم یه دوره هم دارو درمانی کرده اما الان مدتی است که داروهاشومصرف نمیکنه و حاضر هم نمیشه که دکتر بره نمی دونیم که چیکار باید بکنیم واقعا؟

  2. مادر نگران و دلسوز گفت:

    با سلام .خسته نباشید..راستش پسرم الان ۲۹ سالشه..حدود ۳ سال پیش افسردگی شدید گرفت..از لحاظ هوش در سطح بالایی است..اوایل ما رودقبول نداشت..همیشه بزرگتر از سنش عمل می کرد..تا اینکه یواش یواش از جامعه کنار کشید..دایم از گذشته حرف می زد..که شماها مقصر هستید..همه مسایل زو برای خودش یزرگ می کرد و فراموش نمی کرد..وسواس شدید داشت..در حال حاضر..بدبین شده..می گه من آدم بزرگیم..بیرون نمیرم دنبالم هستن..به نظافتش نمی رسه..گوش به حرف نمی ده..دارو افسردگی هم نمی خوره..با وجود هوش بالا..میشه با هیپنوتیزم گذشتش رو فراموش کنه..حالش بهتر بشه..لطفا راهنمایی کنید..ممنونم..

  3. حسین گفت:

    سلام اقای دکتر
    مشکلی که دارم مربوط به مادرم میشه ، مادر من فردی شکاک و تا حدودی افسرده است که این موارد مشکلات زیادی از جمله تنهایی و گوشه گیری براش به وجود اورده ، اما مشکل اساسیی که اخیرا حدود یک ساله براش به وجود اومده این هست که کاملا یقین داره فردی از آشنایان ما علیه اون دسیسه کرده و باعث بی آبرویی اون در همه جا شده ، طوری که ما مجبور شدیم منزل قبلیمون رو عوض کنیم ، یا اینکه مادرم هیچ جا اسم واقعی خودش رو نمیگه و همه جا یک اسم مستعار از خودش میگه و تصور میکنه بدبخت ترین انسان روی زمینه ، زیاد بیرون نمیره و به نگاه و رفتار همه مشکوکه … زندگی ما داره نابود میشه اقای دکتر ، من خیلی نگرانش هستم . اون یک زن ۴۱ ساله است . تا به حال پیش چند روانشناس و مشاور رفته و حتی پیش روانپزشک اما هیچ کدوم از داروهاش رو مصرف نکرد و اونها رو دور ریخت . من تنها امیدم به قضیه ی هیپنوتیزم هست ، آیا از این راه میشه براش کاری کرد و ذهنیتش رو خوب کرد؟ چقدر طول میکشه و میشه ذهنیتش رو تغییر داد ؟ یعنی میخوام بدونم هیپنوتیزم فقط اثر خاطرات بد رو بهتر میکنه یا میتونه ذهنیت یک نفر رو هم عوض کنه ؟
    آقای دکتر آیا هیپنوتیزم میتونه باعث بشه که فردی که به خوردن دارو و رفتن پیش روانپزشک بدبین هست ، دیدگاهش اعتدال پیدا کنه و به خوردن دارو رو بیاره؟

    • سلام حسین عزیز.
      گاهی این هذیانها، “هذیان گزند و آسیب” هستند که جزیی از بیماری اسکیزوفرنی است که با هیپنوتیزم قابل درمان نیست و این افراد نباید هیپنوتیزم شوند.
      اما گاهی بعلت افسردگی است؛ و میشود برای آنها از هیپنوتیزم استفاده کنیم. در صورت دوم باید ایشان را ببینم تا ببینم امکان پذیر هست یا نه و اگر امکان پذیر بود برایشان پلن درمانی طراحی کنم.
      موفق باشید.

  4. مهدیه گفت:

    سلام.مادرمن پارانویید داره.قبلا۲بارپیش روانپزشک اومد وروانپزشک این تشخیص روداد.پارانویا همون پارانوییده؟؟
    آقای دکترمادرم بدبینه تقریبا ب همه وهمش فکرمیکنه در وهمسایه یاگوش وایسادندیاهرجامیره حتی خارج ازتهران،دنبالش میان.یافک وفامیل وآشناهاشون رودنبال مامانم میفرستن.میگه من خیلی توچشمم ایناهمش دلشون میخواد۱جوری خودشونوبمن ربط بدن یابقول معروف خودشونوبچسبونن بمن.(یعنی دروهمسایه میخوان خودشونوبچسبونن ب مامانم)
    وقتی توی۱جمع بزرگی هم میره فک میکنه همه توجهشون ب اونه وتوی۱سالن آمفی تیاتر بزرگ هم اون کسی ک رو سن نشسته یاوایساده وداره برامردم حرف میزنه توجهش ب مامانمه.یافکرمیکنه هرمشکلی ک براماهایاخودش پیش میاد کار در وهمسایمونه مثلا جیب باباموزدن،میگه همین در وهمسایه کسی رو روکارکردن ک جیبشوبزنه.یاحتی واسه فک وفامیلمون. مشکل پیش بیاد میگه بعیدنیس کار دروهمسایه ماباشه.اینامثل شیطونن.همیشه میخوان بماضرربزنن.حالاسوال من ازشما اینه:بنظرشمااین نشانه ها،نشانه های پارانویا هست؟
    آیاپارانویاباهیپنوتیزم قابل درمان هست؟توی چندجلسه حدودا؟
    آیااگه خودبیمارمقاومت کنه و دید بدی ب دکتر داشته باشه،میشه امیدی داشت وکاری کرد؟
    واین ک بنظرشما ماها ک بچه هاشیم(من وخاهربرادرم)موقع ازدواجمون باید بطرف مقابل بگیم ک مادرمون این مشکل رو داره یاداشته؟ارثیه؟
    ممنونم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.